طول عمر بیماران پارکینسون

طول عمر بیماران پارکینسون متغیر است و با توجه به عوامل مختلف، این مدت زمان کاهش یا افزایش پیدا می‌کند. در بیشتر موارد، بیماران مبتلا به پارکینسون طول عمری مشابه با افراد سالم دارند. به طور مثال اگر ابتلا به این بیماری و تشخیص آن در مدت زمان مناسب و سریع انجام شود، درمان بهتر صورت می‌گیرد و کنترل علائم و عوارض آن راحت‌تر خواهد بود. این موضوع می‌تواند تاثیر مثبتی بر طول عمر بیماران مبتلا به پارکینسون داشته باشد. پارکینسون یک اختلال مغزی است که بر توانایی و تحرک ذهن تاثیر می‌گذارد و کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد. افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند معمولا به تدریج زندگی بدتر و سخت‌تری را خواهند داشت. لذا اگر این بیماری دیر تشخیص داده شود، می‌تواند روند طول عمر بیماران را کاهش دهد.

طول عمر بیماران پارکینسون چقدر است؟

معمولا افرادی که در نزدیکان خود بیماران مبتلا به پارکینسون دارند این سوال را مطرح می‌کنند که طول عمر بیماران پارکینسون چقدر است؟ به صورت معمول اکثر افراد مبتلا به این بیماری طول عمری مشابه با افراد سالم دارند. با این حال فاکتورهایی مانند سن افراد، زمان تشخیص دادن بیماری، کیفیت درمان‌هایی که روی بیمار صورت می‌گیرد و عواملی از این قبیل می‌توانند در طول عمر بیمار تاثیرگذار باشند و زمینه کاهش یا افزایش آن را فراهم کنند.

طی مطالعاتی که انجام شده، میزان عمر افراد مبتلا به این بیماری تا حد زیادی به نوع اختلال پارکینسون بستگی دارد. به طور مثال بیمارانی که به پارکینسون ایدیوپاتیک مبتلا هستند، امید به زندگی آن‌ها با افراد طبیعی فرقی ندارد و مشابه افراد عادی عمر می‌کنند. اما افرادی که به انواع پارکینسونیسم غیرمعمول مانند زوال عقل یا LBD مبتلا هستند معمولاً عمر کوتاه‌تری در مقایسه با سایر افراد خواهند داشت.

بیشتر بخوانید: سکته مغزی در سالمندان

عوامل موثر در طول عمر بیماران پارکینسون

اگرچه طول عمر بیماران پارکینسونی به طور دقیق مشخص نشده است اما یک سری فاکتورها می‌توانند بر طول عمر بیماران مبتلا به این بیماری تاثیر بگذارند که از اصلی‌ترین و مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به فرم بیماری اشاره کرد. از دیگر فاکتورهای تاثیرگذار بر طول عمر مبتلایان به این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

 شدت بیماری

همانطور که گفته شد، نوع بیماری و شدت آن در بیماران پارکینسونی می‌تواند در امید به زندگی آن‌ها تاثیرگذار باشد. لذا هر چقدر که شدت بیماری بیشتر باشد، طول عمر کمتر است و هرچه شدت بیماری کمتر باشد، امید به زندگی  بیشتر خواهد شد.

 علائم بیماری

 یکی از موارد مهمی که می‌تواند بر طول عمر زندگی افراد مبتلا به این بیماری اثرگذار باشد به علائم بیماری مربوط می‌شود. همانطور که می‌دانید یکی از علائم این بیماری سفت شدن ماهیچه‌های پا و عدم تعادل هنگام راه رفتن است. اگر بیمار مبتلا به پارکینسون این علائم را داشته باشد طبیعتا هنگام راه رفتن با مشکل مواجه شده و به دلیل عدم تعادل، ممکن است سقوط از ارتفاع را تجربه کند. این موضوع در بسیاری از موارد به ضربه مغزی و مرگ منتهی می‌شود.

بیشتر بخوانید: پوکی استخوان در سالمندان

  جنسیت بیماران مبتلا به پارکینسون

عامل دیگری که می‌تواند طول عمر بیماران پارکینسونی را دچار کاهش یا افزایش کند جنسیت افراد خواهد بود. معمولا مردان بیشتر از خانم‌ها در معرض ابتلا به این بیماری هستند که البته دلیل آن هنوز به طور دقیق مشخص نشده است. اما به طور کلی عمر آقایان بعد از ابتلا به پارکینسون کوتاه‌تر می‌شود‌. شاید یکی از دلایل این موضوع، آن است که خانم‌ها برای ادامه زندگی با این بیماری نسبت به آقایان توانایی روحی بیشتری دارند. اما آقایان در صورت ابتلا به این بیماری روحیه خود را می‌بازند و با ابتلا به مشکلات روحی، وضعیت بدتری پیدا می‌کنند.

سن تشخیص بیماری

اگر تشخیص بیماری پارکینسون در سنین پایین انجام شود، معمولا می‌توان با استفاده از یک سری راهکارها و درمان‌ها این بیماری را درمان یا تا حد زیادی کنترل کرد. اما در صورتی که تشخیص بیماری در سنین بالاتر انجام شود از آن‌جا که افراد مسن معمولا سیستم ایمنی بدنی ضعیفی دارند و ممکن است به بیماری‌های مختلفی نیز مبتلا باشند، طول عمر در آن‌ها کمتر است و معمولاً زودتر از بیماران کم سن دچار مرگ و میر می‌شوند.

بیشتر بخوانید: اصول مراقبت از سالمندان

 قومیت

 جالب است بدانید که فاکتور تاثیرگذار دیگری که می‌تواند بر طول عمر بیماران مبتلا به پارکینسون اثرگذار باشد، قومیت است. طی مطالعات انجام شده، سیاه پوستان، آسیایی‌ها و به طور کلی افراد غیرسفید پوست بیشتر در معرض مرگ ناشی از پارکینسون هستند. اما این موضوع در افراد سفید پوست کمتر دیده می‌شود.  در بررسی‌های انجام شده در این حوزه، تایید شده است که این موضوع می‌تواند به دلیل تفاوت‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی قومیت‌های مختلف باشد. به طور کلی آن دسته از قومیت‌هایی که از شرایط اقتصادی و اجتماعی پایین‌تری برخوردار هستند و یا دسترسی به مراقبت‌های پزشکی تخصصی ندارند، معمولا پس از ابتلا به بیماری پارکینسون، طول عمر کمتری را تجربه می‌کنند.

مراحل بیماری

 بیماری پارکینسون مراحل متعددی دارد. در مراحل ابتدایی این بیماری فرد ممکن است با سفت شدن عضلات، لرزش اندام‌ها، از بین رفتن حس بویایی و عواملی از این قبیل روبرو شود و تمام این موارد می‌توانند روند زندگی فرد را دچار اختلال کنند. در مواقعی که شدت بیماری بالا باشد زوال عقل یا ناتوانی جسمی در بیماران ایجاد می‌شود که این موضوع باعث کاهش امید به زندگی در این بیماران خواهد شد.

داروها و درمان هایی که بیمار دریافت می کند

 داروها و درمان‌هایی که بیمار استفاده می‌کند می‌تواند بر طول عمر او تاثیرگذار باشد. اگرچه تا به امروز درمان قطعی برای این بیماری ارائه نشده است اما با شروع کاردرمانی و استفاده از داروها به خصوص در مراحل ابتدایی بیماری، امید به زندگی و در نتیجه طول عمر بیماران پارکینسون افزایش پیدا می‌کند.

نتیجه‌گیری

در این مقاله راجع به طول عمر بیماران پارکینسون صحبت کردیم. همانطور که گفته شد، پارکینسون یک بیماری کشنده و خطرناک نیست اما عوارض و خطرات مختلفی را به همراه دارد که هر یک از این عوارض می‌توانند تهدید کننده زندگی بیمار و عاملی برای مرگ باشند. اگر این بیماری در زمان مناسب تشخیص داده شود و بیمار تحت درمان قرار بگیرد می‌توان بیماری را تا حد زیادی کنترل کرد. اما تشخیص بیماری در سنین بالاتر، روند کنترل آن را سخت‌تر کرده و منجر به مرگ می‌شود.