انواع روش‌های درمان شکستگی لگن در سالمندان

انتخاب روش مناسب برای درمان شکستگی لگن در سالمندان به عوامل متعددی از جمله نوع و محل شکستگی، سن بیمار  و وضعیت و شرایط فرد بستگی دارد. در این مقاله، به بررسی روش‌های درمانی شکستگی در افراد میانسال می‌پردازیم.

روش‌های درمان شکستگی لگن در سالمندان

جراحی، تثبیت داخلی، تثبیت خارجی،همی آرتروپلاستی و… از جمله روش‌هایی است که برای درمان شکستگی استفاده می‌شود.

تشخیص و ارزیابی

اولین قدم در درمان شکستگی لگن، تشخیص و ارزیابی دقیق است. این امر شامل بررسی سابقه پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) است. این ارزیابی به تعیین نوع و شدت شکستگی و همچنین وجود هرگونه آسیب مرتبط کمک می‌کند.

بیشتر بخوانید: دوران سالمندی سالم

 جراحی

جراحی روش درمانی اولیه برای اکثر شکستگی‌های لگن در افراد مسن است. اهداف جراحی تسکین درد، بازگرداندن تحرک و جلوگیری از بروز عوارض است. انتخاب روش جراحی به عوامل مختلفی از جمله نوع شکستگی، سن و سلامت کلی بیمار و تخصص جراح بستگی دارد.

تثبیت داخلی

 فیکساسیون داخلی نوعی روش جراحی است که در آن از میخ، پیچ یا صفحات فلزی برای تثبیت استخوان شکسته لگن استفاده می‌شود. با استفاده از این روش قطعه‌های شکسته در یک راستا در کنار هم  قرار می‌گیرند.  این روش امکان حرکت  زود هنگام را فراهم می‌کند و در مقایسه با سایر گزینه‌های جراحی خطر کمتری دارد. با این حال، ممکن است برای الگوهای شکستگی خاص یا در بیماران با استخوان ضعیف مناسب نباشد.

بیشتر بخوانید: صبحانه مقوی برای سالمندان

تثبیت خارجی

تثبیت خارجی استخوان لگن یک روش جراحی است که برای تثبیت استخوان لگن از فیکساتور خارجی استفاده می‌شود. در این روش، پیچ‌ها یا پین‌ها از طریق برش‌های کوچکی روی پوست، وارد بدن می‌شوند. این پین‌ها در دو طرف لگن به صورت بیرونی از پوست باقی می‌مانند و به فیبر کربنی متصل می‌شوند. هدف استفاده از فیکساتورهای خارجی در این روش، نگه‌داشتن استخوان در موقعیت صحیح است. این روش ممکن است در مواردی مانند شکستگی‌های شدید استخوان لگن، ترمیم استخوان پس از جراحی یا اصلاح اختلالات استخوانی استفاده شود. عملیات تثبیت خارجی استخوان لگن تحت نظر یک تیم جراحی متخصص انجام می‌شود و نیاز به مراقبت‌های بعد از جراحی و فیزیوتراپی دارد.

همی آرتروپلاستی

همی آرتروپلاستی شامل جایگزینی سر استخوان ران با ایمپلنت پروتز و در عین حال حفظ حفره مفصل ران خود بیمار است. این روش معمولاً برای شکستگی های جابجا شده در بیماران مسن مبتلا به آرتریت از قبل موجود یا کیفیت استخوان ضعیف استفاده می شود. همی آرتروپلاستی باعث تسکین درد، بهبود تحرک و کاهش خطر دررفتگی در مقایسه با تعویض کامل مفصل ران می شود.

همی آرتروپلاستی، یکی از روش‌های درمانی در شکستگی‌های جا به جا شده گردن فمور در افراد سالمند است. این فرآیند جراحی  با جایگزینی سر فمور با یک ایمپلنت مصنوعی، درد را کاهش می‌دهد و قابلیت حرکت را بهبود می‌بخشد. شکستگی هیپ در افراد مسن، به خصوص افراد سالمند، چالش‌های زیادی برای سیستم بهداشتی درمانی ایجاد می‌کند. با ارائه درمان مناسب و آغاز سریع، می‌توان از بسیاری از مشکلات جانبی جلوگیری و تاثیرات منفی آن را کاهش داد.

 تعویض مفصل ران

جایگزینی کامل لگن برای انواع خاصی از شکستگی‌های لگن مانند شکستگی‌های گردن استخوان ران یا در بیماران مبتلا به آرتریت تجویز می‌شود. این روش شامل جایگزینی هر دو سر استخوان ران و سوکت ران با اجزای مصنوعی است. جایگزینی کامل لگن باعث تسکین درد طولانی مدت و بهبود حرکت کردن بهتر می‌شود.  این روش به دوره بهبودی طولانی‌تری نیاز دارد.

کشش اسکلتی

کشش اسکلتی یک روش درمانی است که در آن از قرقره و وزنه‌های مختلف برای ترازکردن استخوان‌های لگن استفاده می‌شود. این روش بلافاصله پس از آسیب استفاده می‌شود و بعد از تمام شدن جراحی برداشته می‌شود. در این روش، پین‌های فلزی در استخوان ران یا ساق پا قرار داده می‌شود تا به قرارگیری صحیح استخوان‌ها کمک کند. کشش اسکلتی می‌تواند در کاهش درد برخی از بیماران موثر باشد.

این روش از طریق اعمال نیروی کشش، فشار را از استخوان‌های لگن کاهش می‌دهد و برای ترمیم یا بهبود وضعیت قرارگیری استخوان‌ها کاربرد دارد. پس از مدتی، پین‌های فلزی برداشته می‌شوند. با این حال، ممکن است در برخی موارد نیاز به روش‌های درمانی دیگر یا جراحی اضافی باشد تا ترمیم نهایی انجام شود. کشش اسکلتی به عنوان یکی از روش‌های تکمیلی در درمان شکستگی هیپ استفاده می‌شود و در صورت تجویز توسط پزشک مربوطه، می‌تواند انتخابی موثر باشد.

بیشتر بخوانید: توهم در سالمندان

گزینه‌های درمان غیر جراحی

در برخی موارد، گزینه‌های درمانی غیرجراحی برای بیماران مسن در نظر گرفته می‌شود. روش‌های غیر جراحی شامل کنترل درد، استراحت و فیزیوتراپی است. استراحت، به‌عنوان بخشی از درمان، به استحکام قطعه شکسته فرصت می‌دهد تا بهبود یابد. فیزیوتراپی شامل تمرینات و تمرکز بر بهبود قدرت عضلات و تعادل است و در بازگشت به فعالیت‌های روزانه بیماران مفید است. این روش‌های غیرجراحی، در مواردی که جراحی غیرممکن است، می‌توانند انتخاب مناسبی باشند.

نتیجه‌گیری

شکستگی لگن در افراد مسن نیاز به تشخیص سریع و درمان مناسب دارد. روش‌های جراحی از جمله فیکساسیون داخلی، همی آرتروپلاستی یا تعویض کامل مفصل ران، رویکرد درمانی اولیه است. در مواردی گزینه‌های غیر جراحی در نظر گرفته می‌شود. اینکه از کدام روش درمانی استفاده شود، بسته به تشخیص پزشک متخصص و ویزیت بیمار دارد.

​سوالات متداول